تغییرات دما چگونه بر عملکرد و قابلیت اطمینان کویل ها در دریچه های سولنوئید تأثیر می گذارد؟

تغییرات دما می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد و قابلیت اطمینان کویل ها در دریچه های سولنوئید تأثیر بگذارد. در اینجا چندین روش مهم وجود دارد که تغییرات دما می تواند بر این مؤلفه ها تأثیر بگذارد:

تغییرات مقاومت: مقاومت الکتریکی در سیم های سیم پیچ به دلیل خاصیت ذاتی فلزات با درجه حرارت افزایش می یابد. با افزایش دمای سیم پیچ ، اتمهای موجود در فلز با شدت بیشتری لرزان می شوند و مانع جریان الکترون ها می شوند و از این طریق مقاومت افزایش می یابد. این پدیده با ضریب دمای مقاومت اندازه گیری می شود. با افزایش مقاومت ، برای حفظ همان جریان جریان به ولتاژ بیشتری نیاز دارد ، که می تواند منبع تغذیه را تأکید کند و به طور بالقوه جریان را از طریق سیم پیچ کاهش دهد. کاهش جریان جریان ، میدان الکترومغناطیسی تولید شده توسط سیم پیچ را تضعیف می کند و از این طریق توانایی سولنوئید در عملکرد شیر را به خطر می اندازد. با گذشت زمان ، قرار گرفتن در معرض مکرر در برابر درجه حرارت بالا می تواند به طور دائم ویژگی های مقاومت سیم پیچ را تغییر دهد ، عملکرد کم شده را به همراه آورد.

قدرت میدان مغناطیسی: استحکام میدان مغناطیسی تولید شده توسط یک سیم پیچ سولنوئید تحت تأثیر تغییرات دما است. در دماهای بالاتر ، نفوذپذیری مغناطیسی مواد اصلی ، که برای تولید میدان مغناطیسی مؤثر بسیار مهم است ، می تواند کاهش یابد. این کاهش نفوذپذیری به این معنی است که سیم پیچ برای تولید همان شار مغناطیسی باید سخت تر کار کند ، به طور بالقوه باعث کمبود عملکرد می شود. درجه حرارت بالا می تواند باعث تغییر در تراز دامنه های مغناطیسی در ماده اصلی شود و باعث تضعیف بیشتر میدان مغناطیسی شود. برعکس ، در دماهای بسیار پایین ، برخی از مواد ممکن است شکننده تر شوند ، باعث خرابی های ساختاری بالقوه می شوند. اطمینان از مناسب بودن کویل و مواد اصلی برای محدوده دمای کار برای حفظ عملکرد مغناطیسی مداوم ضروری است.

تخریب عایق: مواد عایق مورد استفاده در کویل های سولنوئید برای مقاومت در برابر دامنه های خاص دما طراحی شده اند. هنگامی که این مواد در معرض دمای خارج از حد مجاز خود قرار می گیرند ، می توانند به سرعت تخریب شوند. این تخریب می تواند به عنوان ترک خوردگی ، ذوب یا تجزیه شیمیایی ماده عایق ، که توانایی آن در جلوگیری از مدارهای کوتاه الکتریکی را به خطر می اندازد ، آشکار شود. با گذشت زمان ، حتی خسارت عایق جزئی می تواند به خرابی های قابل توجهی افزایش یابد ، قوس یا شورت های الکتریکی را به وجود آورد ، که می تواند به کویل و اجزای متصل آسیب برساند. با استفاده از مواد عایق با درجه حرارت بالا و به طور مرتب بازرسی از سیم پیچ برای علائم سایش عایق می تواند این خطرات را کاهش داده و عمر سیم پیچ را طولانی کند.

انبساط مواد: انبساط حرارتی و انقباض می تواند استرس مکانیکی قابل توجهی را در مواد کویل القا کند. فلزات هنگام گرم شدن و انقباض هنگام خنک شدن ، گسترش می یابند و این تغییرات بعدی می تواند باعث تغییر شکل جسمی در سیم پیچ شود. چنین تغییر شکل ممکن است سیم پیچ های سیم پیچ را سوء استفاده کند ، شکاف هایی در مدار مغناطیسی ایجاد کند یا بر روی مسکن و مواد اصلی استرس ایجاد کند. دوچرخه سواری حرارتی مکرر می تواند این اثرات را تشدید کند و باعث خستگی مکانیکی تجمعی شود. طراحی سیم پیچ با موادی که دارای ضرایب انبساط حرارتی سازگار و ترکیب عناصر انعطاف پذیر برای پذیرش تغییرات حرارتی هستند ، می تواند به حفظ یکپارچگی و عملکرد ساختاری کمک کند.

دوچرخه سواری حرارتی: قرار گرفتن در معرض مکرر در نوسانات دما ، معروف به دوچرخه سواری حرارتی ، می تواند باعث خستگی حرارتی در مواد کویل شود. هر چرخه گرمایش و سرمایش باعث انبساط و انقباض می شود ، که می تواند ریزگردها را در عایق و سیم فلزی ایجاد کند. با گذشت زمان ، این ریزگردها می توانند تبلیغ و همبستگی کنند ، تخریب مواد قابل توجهی و نارسایی نهایی را به وجود می آورند. خستگی حرارتی به ویژه در برنامه های دارای عملیات مکرر شروع به کار یا جایی که سیم پیچ به طور مرتب در معرض افراط دما قرار می گیرد ، مشکل ساز است. برای مبارزه با خستگی حرارتی ، انتخاب مواد با مقاومت در برابر خستگی حرارتی بالا و طراحی برای حداقل استرس حرارتی می تواند طول عمر عملیاتی سیم پیچ را افزایش دهد. $ $ $